نسبت انسان و خانه و شهر در متون دینی زرتشتی و مسیحیت و اسلام
محورهای موضوعی : مفاهیم بنیادین در شهرسازی و معماری اسلامیمحمدرضا رحیم‌زاده 1 , زهرا آل‌بویه 2 *
1 - استادیار گروه معماری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران
2 - دانشجوی دکتری معماری، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران
کلید واژه: انسان, ظرف سکنا گزیدن, خانه, شهر, متون دینی,
چکیده مقاله :
جریان اصلی سیر تحولاتی که سکناگزیدن انسان معاصر را هدایت می‌کند و شکل می‌دهد، موضوع نگرانی و نقد گروه‌هایی بسیار متنوع از اندیشمندان بوده است. نظریه‌پردازان بسیاری دربازاندیشی مفاهیم ناظر بر سکناگزیدن بسیار تلاش کرده‌اند و چشم‌اندازهای تازه‌ای گشوده‌اند. سعادت و خوشبختی راستین انسان در کانون توجه همۀ ادیان در همۀ‌سنت‌هاست. با این پیش‌فرض به نظر می‌رسد که تلاشی از این منظر بتواند روشنگر اموری باشد که ـ در نگاه جاری به معماری ـ کم‌اهمیت تلقی شده یا فراموش شده است. هدف از این پژوهش این است که با رجوع به متون دینی دریابد از این منظر اصول و معیارهای نگاه به بدن و ظرف زندگی انسان چیست و چه نسبتی بین انسان و ظرف سکنای او برقرار است. روش تحقیق این پژوهش تطبیقی و با رویکرد تفسیرگرا است و منابع آن متون دین‌های زرتشتی و مسیحیت و اسلام و برخی تفسیرهای آن‌هاست.در بخش نخست مقاله رابطۀ وجودی انسان و ظرف سکنای او در متن تفکر مبتنی بر دین‌های مذکور بررسی شده است و در بخش دوم مقاله به بررسی تطبیقی تفاوت‌ها و اشتراکات اساسی آن سه پرداخته شده است.یافته‌های پژوهشنشان می‌دهد که ادیان بررسی شده، به‌رغم تفاوت مقولات و اصطلاحات در نگاه به انسان و مراتب و مقیاس‌های سکناگزیدن او، در یک امر اشتراک دارند و آن اینکه تمایز بنیادین و ماهوی‌ای میان شهر و خانه و کالبد انسان قائل نیستند، همان‌گونه که برای نفس انسان، اهالی خانه و اهالی شهر چنین تمایزی قائل نیستند و اصول واحدی را حاکم بر هر سه می‌دانند. از منظر هر سه دین، جهانی که انسان در آن سکنا می‌گزیند، بدن، خانه، و شهر، کلی واحد است که علاوه بر ساحت مادی یا زمینی، از یک ساحت فرامادی یا آسمانی تشکیل شده است. اما نگاه حاصل از تفکر مدرن، با غلبۀ تخصص‌گرایی و گسترش آن، دیدگاه و رویکرد تازه‌ای در فهم و مواجهه با انسان و سکناگزینی او در پیش نهاده است که دقیق ولی در قیاس با آنچه از تفکر دینی در ادیان بررسی شده حاصل می‌شود، از جهت مراتب محدود، از نظر اولویت‌ها متفاوت، و از نظر مقیاس‌ها نامنسجم است.
The mainstream of the developments that have guided and shaped the contemporary human dwelling, has been the subject of concern and criticism by many diverse groups of thinkers. Many theorists have tried to re-think the concepts of dwelling and have created new perspectives. Human happiness is the center of attention of all religious traditions. With this premised, it seems that an effort from this point of view can explain things that -in the current view of architecture- have been neglected or forgotten. The purpose of this research is to find out what are the principles and criterions to the body and the container of human life by referring to religious texts, and what is the relationship between the human and the container of his dwelling. The research method is comparative and interpretative, and its resources are the texts of Zoroastrianism, Christianity, and Islam and some of their interpretations. In the first part of the article, human’s existential relation to his dwelling containorin the context of thinking based on the mentioned religions has been investigated, and in the second part, the comparative analysis of the basic differences and commonalities has been discussed. The findings of the research show that, despite the differences in categories and terms to human and the levels and scales of his dwelling, the studied religions have one thing in common, and is that they do not make a fundamental and essential distinction between city, home, and human body, as they do for the human soul, the home dweller and the city dweller and consider the same principles for all these. From the point of view of all three religions, the world in which a person lives, the body, the house, and the city, is a whole unit that consists of a metamaterial or heavenly area in addition to the material or earthly area.However, in modern thought, withthe domination of specialization and its expansion, has put forward a new approach in understanding and dealing with human and his dwelling, which is accurate but in comparison with religious thinking, in terms of the ranks are limited, different in terms of priorities, and inconsistent in terms of scales.
آگوستین قدیس (1392) شهر خدا، ترجمۀ حسین توفیقی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب.
آموزگار، ژاله (1399) زبان، فرهنگ و اسطوره، تهران، معین.
اخوان الصفا (1405) رسائل اخوان الصفا و خلان الوفا، جلد 2، ، قم، مکتب الاعلام الاسلامی.
اشرف، احمد (1353) «ویژگی‌های تاریخی شهرنشینی در ایران دورۀ اسلامی»، نامۀ علوم اجتماعی، ش 4، صص 7-49.
امین‌زاده، بهرام (1384) «شهر و شار»، نامۀ انسان‌شناسی، سال چهارم، ش 8، صص 7-16.
ایرانی سلیسیتر، دینشاه (1311) پرتوی از فلسفۀ ایران باستان، بمبئی، انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی.
باستانی راد، حسن (1388) «واژه‌شناسی تاریخی شهر در ایران»، فرهنگ، ش 72، صص 19-56.
براتی، ناصر (1382) «نگاهی نو به مفهوم شهر از نظرگاه زبان و فرهنگ فارسی»، هنرهای زیبا، ش 13، صص 4-15.
برهان، محمدحسین بن خلف (1342) برهان قاطع.
به اهتمام محمد معین، تهران، امیرکبیر.
بویس، مری (1377) چکیدۀ تاریخ کیش زرتشت، ترجمۀ همایون صنعتی‌زاده، تهران، صفی‌علیشاه.
بهار، مهرداد (1375) الف، ادیان آسیایی، تهران، چشمه.
بهار، مهرداد (1375) ب، پژوهشی در اساطیر ایران، تهران، آگاه.
پارتریج، کریستوفر (1390) سیری در ادیان جهان، ترجمۀ عبدالعلی براتی، تهران، ققنوس.
پورداوود، ابراهیم (1381) یادداشت گات‌ها، تهران، اساطیر.
پورداوود، ابراهیم (1387) یسنا: بخشی از کتاب اوستا، تهران، اساطیر.
جلالی‌مقدم، مسعود (1384) کرانه‌های هستی انسان در پنج افق مقدس، تهران، امیرکبیر.
حکمت، نصرالله (۱۳۸۴) حکمت و هنر در عرفان ابن عربی، تهران، فرهنگستان هنر.
خاتمی، سیدمحمد 1373.
از دنیای «شهر» تا شهرِ «دنیا»، تهران، نشرنی.
دوستخواه، جلیل (1385) اوستا: کهن‌ترین متن‌ها و سرودهای ایرانی، جلد 1و2، تهران، مروارید.
راشد محصل، محمدتقی (1378) «بیرجند، ریشه واژه و اشتقاق لغوی آن»، خراسان پژوهی، سال دوم، ش 4، صص 9-14.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1383) مفردات الفاظ القرآن، ترجمۀ سیدغلامرضا خسروی حسینی، تهران، مرتضوی.
رضی، هاشم (1379) حکمت خسروانی، سیر تطبیقی فلسفه و حکمت و عرفان در ایران باستان، تهران، بهجت.
ریخته‌گران، محمدرضا (1378) «هايدگر و تلقی هندويی از مكان مقدس»، رواق، ش 3، صص 9-15.
رئیسی، محمد منان (1395) «واکاوی تمایز ماهوی مدینه (شهر) و قریه (روستا) در ادبیات قرآنی»، باغ نظر، دورۀ 13، ش 40، صص 19-26.
زادْسْپَرَم (1366) گزیده‌های زادْسْپَرَم، ترجمۀ محمدتقی راشد محصل، تهران، موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
سجادزاده، حسن و سيده الهام موسوی (1393) «ابعاد چیستی‌شناسی و هستی‌شناسی شهر اسلامی از منظر متون اسلامی»، مطالعات شهر ايرانی اسلامی، ش 16، صص 5- 17.
شجاری، مرتضی و جعفر محمدعلیزاده (1391) «ارتباط مراتب انسان با مراتب هستی از دیدگاه ملاصدرا»، انسان‌پژوهی دینی، دورۀ 9، ش 2، صص ۲۷-۵.
شریفیان، احسان و محمدرضا پورجعفر و علی‌اکبر تقوایی (۱۳۹۶) «تحلیلی از مفهوم شهر و ارکان شهرنشینی از منظر قرآن کریم»، هویت شهر، سال یازدهم، ش ۲۹، صص ۵۳-۶۶.
شیمل، آنه ماری (1376) تبیین آیات خداوند: نگاهی پدیدارشناسانه به اسلام، ترجمۀ عبدالرحیم گواهی، تهران، فرهنگ اسلامی.
فاخوری، حنا (1373) تاریخ فلسفه در جهان اسلام، ترجمۀ عبدالمحمد آیتی، تهران، علمی فرهنگی.
فارابی، ابونصر محمد (1361) اندیشه‌های اهل مدنیۀ فاضله، ترجمۀ سیّدجعفر سجّادی، تهران، زبان و فرهنگ ایران.
فاستر، مایکل ب (1362) خداوندان اندیشۀ سیاسی، ترجمۀ جواد شیخ الاسلامی، تهران، امیرکبیر.
فرنبغ دادگی (1385) بندهش، گزارش مهرداد بهار.
تهران، توس.
فولادوند، محمدمهدی (۱۳۷۶) ترجمۀ قرآن مجید، تهران، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
قریشی، سّیدعلی اکبر (1352) قاموس قرآن، جلد 6، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
قمیر، یوحنا (1363) اخوان الصفا یا روشنفکران شیعه مذهب، ترجمه و توضیح محمدصادق سجادی، تهران، فلسفه.
کربن، هانری (1374) ارض ملکوت.
ترجمۀ سیّدضیاءالدین دهشیری، تهران، طهوری.
کرمانی، طوبی (1386) «انسان کبیر و عالم صغیر(انسان کامل) در اندیشه ملاصدرا و سوابق تاریخی آن»، خردنامه صدرا، ش 48، 24-32.
کریستن سن، آرتور (1345) مزداپرستی در ایران قدیم، ترجمۀ ذبیح الله صفا، تهران، دانشگاه تهران.
کهن، آبراهام (1350) گنجینه‌ای از تلمود، ترجمۀ امیر فریدون گرگانی، تهران، زیبا.
لوکوربوزیه، (۱۳۸۹) منشور آتن، ترجمۀ محمدمنصور فلامکی، تهران، فضا.
مارسل، گابریل (1391) تأملاتی در باب ایمان، ترجمۀ روح الله علیزاده، اطلاعات حکمت و معرفت، سال هفتم، ش 9، 55- 60.
مجتبائی، فتح‌الله (1352) شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان، تهران، انجمن فرهنگ ایران باستان.
محبوب، عطاءالله و شیرمحمد علی پورعبدلی (1398) «معناشناسی دو واژۀ قریه و مدینه در قرآن کریم»، پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، سال چهارم، ش ۷، صص 63-80.
معلوف، لويس (1326) المنجد في اللغه، بيروت، المطبعة الكاثوليكيه.
مقدم، قاسم و محمدرضا محمدی اِشیانی (1396) «ابتنای مدینۀ فاضلۀ فارابی بر اصالت "انسان متصل به وحی"»، حکمت اسلامی، سال چهارم، شمارۀ اول، صص 51-70.
مقدم، محمد (1342) راهنمای ریشۀ فعل‌های ایرانی در زبان اوستا و فارسی باستان و فارسی کنونی، تهران، علمی.
مکارم شیرازی ، ناصر و دیگران (1361) تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
مکتوم، احمدبن‌عبدالله (1265) ترجمۀ رسائل اخوان الصفا و خلان المروت و الوفا، بمبئی، م‍ي‍رزا محمد م‍ل‍ك ال‍ك‍تاب.
ممفورد، لوئیز (1387) شهر در بستر تاریخ.
ترجمۀ احمد عظیمی بلوریان، تهران، رسا.
مهر، فرهنگ (1374) دیدی نو از دینی کهن؛ فلسفۀ زرتشت، تهران، جامی.
نسفی، عزیزالدین بن محمد (1377) الانسان الکامل.
تهران، طهوری.
نصر، حسین (1359) نظر متفکران اسلامی دربارۀ طبیعت، تهران، خوارزمی.
نصر، سیّدحسین (1380) معرفت و معنویّت، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، تهران، سهروردی.
نصر، سیّدحسین (1383) سنّت عقلانی اسلامی در ایران، ترجمۀ سعید دهقانی، تهران، قصیده‌سرا.
نصر، سیدحسین (1393) دین و نظم طبیعت، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، تهران، نی.
نیبرگ، هنریک ساموئل (1359) دین‌های ایران باستان، ترجمۀ سیف الدین نجم‌آبادی، تهران، مرکز ایرانی مطالعۀ فرهنگ‌ها.
هایدگر، مارتین و دیگران (1377) فلسفۀ تکنولوژی، ترجمۀ شاپور اعتماد، تهران، مرکز.
یاحقی، محمد جعفر (۱۳۶۹) فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی، تهران، سروش.
الیاده، میرچا (1391) مقدس و نامقدس: ماهیت دین، ترجمۀ بهزاد سالکی، تهران، علمی و فرهنگی.
Alexander, T. Desmond (2018) The City of God and the Goal of Creation (Short Studies in Biblical Theology), Crossway.
Aureli, Pier Vittorio (2015) Rituals and Walls: The Architecture of Sacred Space. English, Architectural Association.
Bell, S (2014) “Christ in the City: A Brief Theology”. Journal of Adventist Mission Studies, Vol. 10, No. 2,100-110.
Crook, A (1997) The City in the Bible: a relational perspective. Cambridge, England.
Ellul, J (2011) The Meaning of the City. Wipf and Stock, Eugene.
Gonçalves, Kleber de Oliveira (2016) “The Meaning of the City: An Urban Missional Approach to the Use of City Imagery in Revelation”. Journal of Adventist Mission Studies, Vol. 12, No. 1. 188-197.
Jacobson, D (1994) “The City in the Bible: Implications for Urban Ministry". Word & World, Vol 14, No. 4. 395-401.
Linthicum, Robert C (1991) City of God, city of Satan: a biblical theology of the urban church. Grand Rapids, Mich, Zondervan.
Rüpke,Jörg (2020) “Religion and the Urban”. Religion and Urbanity Online. Doi:https://doi.org/10.1515/urbrel.11276467.
Rykwert, J (1988) The Idea of a Town: The Anthropology of Urban Form in Rome, Italy and the Ancient World. United States, MIT Press.
Rykwert, Joseph (1981) On Adam's House in Paradise: The Idea of the primitive Hut in Architectural History. Cambridge, MIT Press.
Sheldrake, P (2006) “Cities and Human Community: Spirituality and the Urban”. The Way, Vol. 45, No. 4. 107-118.
Sheldrake, P (2014) The Spiritual City: Theology, Spirituality, and the Urban. United States, Wiley-Blackwell.
Stockwell, Clinton E (2015) "The Enchanting City; A Biblical Theology of the City”. Transformation: An International Journal of Holistic Mission Studies. Vol. 9, No. 2. 10-14.