تحلیل اندیشه‌های مدرنیسم بر روند شکل‌گیری و تغییر خیابان‌های شهری ایران و ازبکستان؛ مطالعه موردی شهر تهران و تاشکند
محورهای موضوعی : شهرسازی اسلامی
نازنین اسلامی
1
,
فریبا البرزی
2
*
,
حسین سلطان زاده
3
1 - پژوهشگر دکتری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2 - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
3 - استاد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: شهرسازی معاصر ایران (دوره قاجار و پهلویاول), شهرسازی معاصر ازبکستان (1940-1870 م.), مدرنیسم شوروی, تهران, تاشکند,
چکیده مقاله :
دوره زمامداری قاجار در ایران مصادف با انقلاب صنعتی غرب در قرن نوزدهم است که عامل مهمی در تحولات معماری و شهرسازی مدرن و معاصر است. بدین معنا که دوره قاجار حلقه واسطه گذشته سنتی با آینده مدرن ایران است و زمینه پیدایش دگرگونی‌های دو دهه پهلویاول را فراهم می‌سازد. همچنین در این دوران در ازبکستان نیز تحولات بسیاری تحت فرآیندهای مدرنیزاسیون شوروی صورت می‌گیرند. هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش جریان‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نوگرا و نحوه تاثیرگذاری آن‌ها بر تحولات خیابان‌های ایران و ازبکستان در دوره قاجار و پهلویاول می‌باشد تا به این سوالات پاسخ داده شود:آیا جریانات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نوگرا در کشور‌های ایران و ازبکستان بر روند شکل‌گیری و تغییر خیابان‌ها در این دو کشور تاثیر‌گذار بوده‌اند؟ تحولات شهرسازی ایران و ازبکستان در دوره قاجار و پهلویاول دارای چه ساختار، ماهیت و جنبه‌های متفاوت و مشابه بوده‌اند؟ این پژوهش به صورت تاریخی-تطبیقی و با رویکردی کیفی به کمک مطالعات اسنادی صورت‌‌گرفته است که از روش‌تحقیق تاریخی-تفسیری در بخش گردآوری مبانی‌نظری تاریخی و روش‌تحقیق توصیفی-تحلیلی در زمینه تحلیل و مقایسه تحولات شهرسازی طراحی خیابان‌های شهری تهران و تاشکند استفاده شده‌‌است. جامعه‌‌آماری شامل تمام خیابان‌هایی هستند که در دوره قاجار و پهلویاول تحت تاثیر اندیشه‌های مدرنیسم دستخوش تغییرات کالبدی و عملکردی شدند و جامعه نمونه شامل آن تعداد از خیابان‌هایی می‌باشند که در بازه زمانی مشابه قرار‌داشته‌اند و از نظر سیر تحولات کالبدی، عملکردی و عینی دارای شباهت‌هایی می‌باشند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهند که اندیشه‌های مدرنیسم در هر دو کشور در ابعاد عینی، عملکردی و کالبدی تجلی یافته‌اند و مولفه‌های کالبدی تاثیرپذیری پررنگ‌تری نسبت به دیگر مولفه‌ها داشته‌اند. در هر دو کشور طراحی خیابان‌ها به شیوه‌های نوین با مولفه‌هایی نظیر همجواری کاربری‌های گوناگون اطراف خیابان، افزایش نفوذ‌پذیری و شفافیت بصری در جداره خیابان‌ها و شبکه منظم شطرنجی خیابان‌ها به طور مشابه تجلی پیدا کرده‌اند.
The Qajar period in Iran coincides with the Western Industrial Revolution in the nineteenth century, which is an important factor in the development of modern and contemporary Architecture and Urban Planning. This means that, the Qajar period is the link between the traditional past and the modern future of Iran, and provides the Context for the emergence of changes in the first two decades of the Pahlavi era. Also, Uzbekistan undergoes Number of Developments in Soviet Modernization Processes during this Era. The Purpose of this Study is to Examine how the Impact of Modern Cultural, Political and Social Progresses on the Urban Streets Evolution in Iran and Uzbekistan during the Qajar and First Pahlavi Eras to Answer these Questions: Have the Modern Cultural, Political and Social Progresses influenced the process of Urban Street Evolution in Iran and Uzbekistan?What is the Structure, Nature and aspects of differences and similarities of Urban Streets Evolution in Iran and Uzbekistan during Qajar and First Pahlavi Eras? This is a Historical-Comparative research with Qualitative approach which uses Documentary Studies. Historical-interpretive research method has been used to collect Historical theoretical bases and Descriptive-Analytical research method has been used to comparison the urban Streets Evolution in Tehran and Tashkent. The Statistical Population includes all streets that underwent Physical and Functional Changes during the Qajar and Fisrt Pahlavi Eras due to Modernist Thoughts and The Sample Population consists of a number of streets that were in the same time frame and have Stylistic Similarities in terms of Physical, Functional, and objective developments. The results of the research show that the Thoughts of modernism in both countries have been manifested in objective, functional and physical dimensions and the physical components have been more influential than the other components. In both countries, street design has been emerged similarly with new components such as the proximity of various functions around the street, increased permeability and visual transparency in the urban street walls and the regular checkered grid of the streets.
اتحادیه، منصوره (1377)، اینجا طهران است: مجموعه مقالاتی درباره طهران 1344-1269 هجری قمری، ویرایش: مصطفی زمانی‌نیا، نشر تاریخ ایران، تهران.
اهلرز، اکارت (1373). «شهر شرق اسلامی- مدل و واقعیت»، ترجمه و ویرایش: محمد حسین ضیا توانا و مصطفی مومنی، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 1، صص 65-27.
بانی مسعود، امیر (1388)، معماری معاصر ایران: در تکاپوی بین سنت و مدرنیته، نشر هنر معماری قرن، تهران.
بدری، روح‌الله (1391)، «تحولات سیاسی-اجتماعی آسیای مرکزی در سده نوزدهم میلادی»، فصلنامه مسکویه، سال هفتم، شماره 22، پاییز، ص 62-23.
بهشتی، محمد (1394)، «خیابان ولیعصر، چهارباغ معاصر»، فصلنامه اثر، شماره 67، زمستان، صص14-3.
بیانکا، استفانو (1369)، «بازسازی یا مثله کردن»، پیام یونسکو، شماره 248، صص 25-22.
پور احمد، احمد و فرجی ملایی، امین و منوچهری، ایوب و عظیمی، آزاده (1390)، «تاثیر مدرنیسم بر توسعه فضایی-کالبدی شهرهای ایرانی-اسلامی (نمونه تهران)»، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، سال دوم، شماره 6، زمستان، صص61-47.
پوراحمد، احمد و وفایی، ابوذر (1396)، «تاثیر مدرنیسم بر ساختار کالبدی-فضایی شهر ایرانی- اسلامی (مطالعه موردی: شهر کاشان)»، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، سال هفتم، شماره 28، تابستان، صص 76-63.
حبیبی، محسن (1378)، مکتب اصفهان، دولت قاجار و سبک تهران، مجموعه مقالات دومین کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران، سازمان میراث فرهنگی، تهران.
خلیلی‌خو، محمدرضا (1373)، توسعه و نوسازی ایران در دوره رضا شاه، جهاد دانشگاهی، تهران.
ذکاوت، کامران (1374)، معماری خیابانی، نخستین کنگره معماری و شهرسازی ایران، بم، انتشارات میراث فرهنگی، تهران.
سلطان‌زاده، حسین (1372)، فضاهای ورودی در معماری سنتی ایران، دفتر پژوهش‌های فرهنگی، تهران.
صفامنش، کامران (1378)، تحولات معماری و شهرسازی در سال‌های 1299-1320، دومین کنگره معماری و شهرسازی ایران، ارگ بم. انتشارات میراث فرهنگی، تهران.
عالمی، مهوش (1387)، «باغ‌های شاهی صفوی صحنه‌ای برای نمایش مراسم سلطنتی و حقانیت سیاسی»، ترجمه مریم رضایی‌پور و حمیدرضا جیحانی، گلستان هنر، شماره 12. صص 68-47.
قریب، فریدون (1374)، معابر تهران در دوره قاجاریه. مجموعه مقالات کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران، سازمان میراث فرهنگی، تهران.
کیانی، مصطفی (1393)، معماری دوره پهلوی اول، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، تهران.
لمبتون، آن کاترین (1375)، ایران عصر قاجار، ترجمه سیمین فصیحی، نشر جاوید، تهران.
مدنی‌پور، علی (1387)، «تحول و تداوم مفهوم شهر». نشریه شهرسازی و معماری هفت شهر. دوره دوم ، شماره 25 و26، صص 37-32.
مختاری طالقانی، اسکندر (1390)، میراث معماری مدرن ایران، دفتر پژوهش‌های فرهنگی، تهران.
مستوفی، عبدالله (1384)، شرح زندگانی من: تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه، نشر زوار، تهران.
معرفت، مینا (1375). پیشکسوتانی که به تهران مدرن شکل دادند. تهران پایتخت دویست ساله، سازمان مشاور فنی و مهندسی شهر تهران- انجمن ایرانشناسی فرانسه، تهران.
مهدوی‌نژاد، محمدجواد و منصوری مجومرد، پریناز (1394)، «ورود جریان‌های نوگرا به معماری معاصر ایران»، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی- اسلامی، سال ششم، شماره 21، پاییز، صص 30-19.
وفایی، عباسعلی (1388)، «نگاهی به آموزش فلسفه در آسیای میانه (با تاکید بر ازبکستان)»، فصلنامه حکمت و فلسفه، سال پنجم، شماره 1، بهار، صص59-49.
ویلبر، دونالد و گلمبک، لیزا (1374)، معماری تیموری در ایران و توران، ترجمه محمد یوسف کیانی و کرامت الله افسر، سازمان میراث فرهنگی کشور، تهران.
Abazov, Rafis (2007), Culture and Customs of the Central Asian Republic, Greenwood Press, United States.
Madaminbek Khаtamovich, Akhmedov, Nazarova, Dinara (2015), “The Ways of the Development Of Architecture Of Independent Uzbekistan”, International Journal of Scientific & Technology Research, Volume .4, Issue .03, Spring, pp. 45-49.
Akhmedov M.K., Saidova U.Kh (2009), “About the initial urban planning culture in Uzbekistan.Architecture and Construction of Uzbekistan”, International Journal of Innovative Science, Engineering & Technology, Volume. 3, Issue 4, Spring, pp. 18-19.
Bell, james. (1999), “Redifining National Identity in Uzbekistan: Symbolic Tentions in Tashkent Official Public Landscape”, Sage Publications, ltd, Volume 6, Issue 2, Spring, pp. 183-213.
Castillo, Greg (1997), “Soviet Orientalism: Socialist Realism and Built Tradition”, International Association for the Study of Traditional Environments (IASTE), Volume .8, Issue 2, Spring, pp. 33-47.
Meuser, Philipp (2016), Seismic Modernism Architecture and Housing in Soviet Tashkent, Dom publishers, Germany.
Stronski, Paul (2010), Tashkent: Forging a Soviet City (1930-1966), University of Pittsburgg Press, Russia.
URL1: Lalehzar Street in Tehran Retrieved January 25, 2020, from http://kare1.ir/1206.
URL2: Alisher Navoi Street in Tashkent Uzbekistan Retrieved July 27, 2019, from https://dolzhenkov.ru/kursk/oldkursk.
URL3: Lalehzar Street Plan Retrieved January 27, 2020, from http://www.memarnet.com/en/node/3407.
URL4: Valiasr Street in Tehran Retrieved July 27, 2019, from http://scinote.ir/akasbashi/category/iran/page/4.
URL5: Babur Street in Tashkent Retrieved January 25, 2020, from http://slavanthro.mybb3.ru/viewtopic.php?p=167263.
URL6: Ferdowsi Street in Tehran Retrieved January 21, 2020, from https://way2pay.ir/96293.
URL7: Amir Temur Street in Tashkent Retrieved July 28, 2019, from https://varandej.dreamwidth.org/707860.html?thread=29035284.
URl 8: Ferdowsi Street Plan in Tehran Retrieved January 23, 2020 from http://www.memarnet.com/fa/node/584.